Egone quaeris, inquit, quid sentiam?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Duo Reges: constructio interrete. Nam de isto magna dissensio est. Cur, nisi quod turpis oratio est?

Ne tum quidem te respicies et cogitabis sibi quemque natum esse et suis voluptatibus?
Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis.
Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.
Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus.
Et homini, qui ceteris animantibus plurimum praestat, praecipue a natura nihil datum esse dicemus?

Itaque contra est, ac dicitis;

Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Sed quae tandem ista ratio est? Quis Aristidem non mortuum diligit? Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Non est igitur voluptas bonum. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano. Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio.

Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo.
Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret?
Quid censes in Latino fore?
Nihil ad rem! Ne sit sane;

Bork: Quocirca intellegi necesse est in ipsis rebus, quae discuntur et cognoscuntur, invitamenta inesse, quibus ad discendum cognoscendumque moveamur.
Haeret in salebra.: Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;
Bork: Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo.
Beatum, inquit.: Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;
Ita prorsus, inquam;: Is cum arderet podagrae doloribus visitassetque hominem Charmides Epicureus perfamiliaris et tristis exiret, Mane, quaeso, inquit, Charmide noster;
Haec dicuntur inconstantissime.: Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.

Nam ista commendatio puerorum, memoria et caritas amicitiae, summorum officiorum in extremo spiritu conservatio indicat innatam esse homini probitatem gratuitam, non invitatam voluptatibus nec praemiorum mercedibus evocatam.

Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur
sine explicatione naturae intellegi potest.

Stoici restant, ei quidem non unam aliquam aut alteram rem a
nobis, sed totam ad se nostram philosophiam transtulerunt;

Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune.